راهنمای مقاله
معرفی ریواس
ریواس گیاهی چند ساله است که به دلیل داشتن ساقه های برگدار، خوراکی بسیار جذاب و شیرین است.که بیشتر به صورت گل سرخ رشد می کند.این گیاه بیشتر در مناطق خنک و خواستگاه مناطق استان فارس می باشد.
از نظر گیاه شناسی، متعلق به خانواده Polygonaceae، در جنس Rheum است و به Rheum rhabarbarum معروف است.گیاه ریواس یکی از گیاهان آسان برای رشد است و پس از جوانه زدن می تواند سالها (10-15 سال) دوام داشته باشد.
معمولاً از طریق کاشت تقسیماتی ریشه تکثیر می شود. گیاه کاملاً رشد یافته دارای 20 تا 30 سانتی متر برگ است که یک برگ سبز آن پهن و به شکل قلب تیره گسترش می یابد. این گلبرگها پس از جدا کردن قسمت بالای برگ آنها برای مصرف انسان مورد استفاده قرار می گیرد.ریواس گونه های مختلفی دارد که به طور کلی ، گونه های ساقه قرمز از آنجا که ساقه های لطیف و شیرین تری دارند رواج بیشتری دارد.
فواید ریواس
ریواس یکی از سبزیجات کم کالری است. 100 گرم دمبرگ تازه آن فقط 21 میلی گرم کالری دارد. با این وجود ، ریواس مواد مغذی حیاتی مانند فیبر رژیم غذایی ، آنتی اکسیدان های پلی فنولیک ، مواد معدنی و ویتامین ها را دارا می باشد. بعلاوه ، دمبرگهای آن ضد چربی اشباع یا کلسترول می باشند.
ساقه های آن در بسیاری از ویتامین های گروه B مانند فولات ، ریبوفلاوین ، نیاسین ، ویتامین B-6 (پیریدوکسین) ، تیامین و اسید پانتوتنیک سرشار هستند.
ساقه های رنگ قرمز ، ویتامین A بیشتری نسبت به انواع سبز دارند. علاوه بر این ، ساقه ها همچنین حاوی مقادیر کمتری از ترکیبات پلی فنولیک فلاونوئید مانند کاروتن ، زاکسانتین و لوتئین هستند.
این ترکیبات به ویتامین A در بدن انسان تبدیل شده و همان اثرات محافظتی ویتامین A را دارند. ویتامین A یک آنتی اکسیدان طبیعی قدرتمند است که توسط بدن برای حفظ یکپارچگی پوست و مخاط مورد نیاز است. همچنین یک ویتامین اساسی برای بینایی می باشد.مطالعات حاکی از آن است که غذاهای طبیعی سرشار از ویتامین A می تواند به محافظت در برابر سرطان های ریه و حنجره کمک کنند.
روش های استفاده و فرآوری
ساقه های ریواس تازه دارای طعم شیرین هستند. به طور کلی ، ساقه های ریواس هیچ ریشه تلخی ندارند و غالبا طعم شیرینی دارند.
برای استفاده انتهای آن را با استفاده از چاقوی مناسب کوتاه و مرتب کنید. آنها را در آب مناسب و سرد با استفاده از انگشتان بشویید.
ساقه ها را به قطعات 1 یا 2 سانتی متر برش دهید.با افزودن عسل و یا شربت های گلوکز به ریواس می توانید آن ها را به صورت خام میل کنید.علاوه بر آن ساقه های ترد و آبدار آن را می توان در تهیه سس ها ، کنسروها ، مرباها ، ژله و آب میوه استفاده کرد. ریواس به خاطر استفاده در کیک های خوشمزه ای نظیر تارت ، پودینگ ، پنکیک ، کلوچه و … محبوبیت جهانی دارد.
تهیه و نگهداری
ساقه های ریواس در اوایل فروردین ماه به راحتی در بازار قابل دسترس است. هنگام خرید آنها ، به جستجوی ساقه های رنگی روشن ، قرمز و ترد بپردازید.
آنها معمولاً به همراه سایر سبزیجات معمولی به صورت دسته ای به فروش می رسند. از خریدن آن دسته از ساقه هایی که لاغرتر یا دارای کبودی یا لکه های سطحی هستند ، خودداری کنید.مانند سایر سبزیجات نظیر کلم ، اسفناج و غیره ، ساقه های ریواس نیز مقادیر مناسبی از ویتامین K را تأمین می کنند. 100 گرم ساقه تازه ، 3/29 میکروگرم یا تقریبا 24٪ از توصیه های روزانه این ویتامین را تأمین می کند.
ویتامین K با ترویج فعالیت استئوبلاستیک (تشکیل و تقویت استخوان) نقش مهمی در سلامت استخوان ها دارد. سطح کافی ویتامین K در رژیم غذایی به محدود کردن آسیب های عصبی در مغز کمک می کند. بنابراین نقش موثری در درمان بیماری آلزایمر دارد.
ساقه های آن حاوی مواد معدنی مانند آهن ، مس ، کلسیم ، پتاسیم و فسفر است. برای نگهداری ساقه های خریداری شده ، باید در یک کیسه پلاستیکی قرار داده و در یخچال و فریزر در دمای مناسب و رطوبت 95 درصدی نگهداری شوند. به این ترتیب ساقه ها می توانند حدود 2-3 هفته تازه بمانند.
در مغازه ها نیز ممکن است ریواس فرآوری شده و آماده استفاده ، مانند کنسرو بسته بندی شده به فروش رسد.
